Η Μονάδα λειτούργησε αρχικά από το 1947 με την επωνυμία Αναρρωτήριο Παίδων «Άγιος Ανδρέας» κατόπιν δωρεάς στο Ελληνικό Δημόσιο του Ολλανδού Φαν Βάικ.
Το 1955 με δαπάνες του Δημοσίου χτίστηκε διώροφο κτίριο 1.000 τ.μ. για να φιλοξενήσει παιδιά. Τη δεκαετία του ’70 οι ανάγκες άλλαξαν, καταργήθηκε η παλαιά μορφή του πλαισίου και τότε μετονομάσθηκε σε Παιδόπολη «Άγιος Ανδρέας» Καλαμακίου.
Το 2003 έγινε αυτόνομη αποκεντρωμένη Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας και εφάρμοζε Πρόγραμμα Ανάδοχης Φροντίδας και Υιοθεσίας για τα παιδιά που φιλοξενούσε. Το 2023 μετονομάστηκε σε Μονάδα Προστασίας Παιδιού «Άγιος Ανδρέας».
Σήμερα η Μο.Π.Π. «Άγιος Ανδρέας» σύμφωνα με το Ν. 4109/2013, ΦΕΚ 16 Α (“Περί Κατάργησης και συγχώνευσης νομικών προσώπων του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Σύσταση Γενικής Γραμματείας για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις”) ανήκει στο Παράρτημα Προστασίας Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα» του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Αττικής κι εποπτεύεται από το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.
Λειτουργεί ως Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας για παιδιά από 4-12 ετών και φιλοξενεί 32 παιδιά.
Δραστηριοποιείται στον τομέα της Παιδικής Προστασίας και το παραγόμενο έργο της, περιλαμβάνει τη φιλοξενία, την εκπαίδευση, την διασκέδαση κ.ά. ανήλικων που αποδεδειγμένα είναι απροστάτευτα και στερούνται οικογενειακής φροντίδας.
Στους σκοπούς της Μο.Π.Π. «Άγιος Ανδρέας» περιλαμβάνεται και η προετοιμασία των ανήλικων φιλοξενούμενων για την ομαλή ένταξή τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, είτε με την επιστροφή τους στο φυσικό τους περιβάλλον, είτε με την τοποθέτησή τους σε ανάδοχη οικογένεια ή αν οι συνθήκες το υπαγορεύουν στην υιοθεσία τους.
Το πρόγραμμα αναδοχής & φροντίδας είναι η φιλοξενία ανήλικών παιδιών σε αυτοπροσφερόμενη οικογένεια ή άτομο, όταν η φυσική οικογένεια τους λόγω ανάγκης (έκτακτη ή μόνιμη) κριθεί ακατάλληλη ή αδυνατεί να τα φροντίσει.
Η Μο.Π.Π. «Άγιος Ανδρέας» εφαρμόζει από το 1990 προγράμματα «ανάδοχης φροντίδας», ταυτόχρονα πραγματοποιούνται αξιόλογες προσπάθειες βελτίωσης και προώθησης του θεσμού, με σκοπό την λήξη της παραμονής των παιδιών σε Μονάδες Εξωοικογενειακής Φροντίδας.
Η ανάδοχη οικογένεια δεν αποκαθιστά αλλά αναπληρώνει την αδύναμη ή ακατάλληλη φυσική οικογένεια, προσφέροντας στο ανήλικο τέκνο ικανοποίηση όλων των αναγκών του μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον. Παράλληλα η ανάδοχη οικογένεια βοηθά στην ομαλή αποκατάσταση και επιστροφή του παιδιού στη φυσική οικογένεια ή το ενηλικιώνει, χωρίς να έχει την εμπειρία (στιγματισμό) από Μονάδες Εξωοικογενειακής Φροντίδας. Υποχρέωση των Ανάδοχων Γονέων είναι να διευκολύνουν την επικοινωνία και τη διατήρηση σχέσεων μεταξύ ανηλίκου και φυσικών γονέων, όταν και ο ανήλικος το επιθυμεί και όταν δεν υπάρχει αντίθετη Δικαστική Απόφαση (διασφαλίζεται το όφελος του ανηλίκου).
Το ανάδοχο παιδί κρατάει την δική του ταυτότητα και εξακολουθεί να είναι νόμιμο παιδί των φυσικών του γονέων. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται η διαφορά με το θεσμό της υιοθεσίας, η οποία είναι νομική πράξη, με την οποία το παιδί έχει όλα τα προνόμια ενός φυσικού παιδιού και η οικογένεια έχει τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι του.
Είναι δικαίωμα των Παιδιών να ζουν σε Οικογενειακό περιβάλλον και να απολαμβάνουν οικογενειακή ζωή.
Η Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού (1989, ΟΗΕ), προτείνει ένα σύνολο ελάχιστων ορίων / αρχών σχετικών με τα πολιτειακά, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτιστικά δικαιώματα όλων των παιδιών.
Τα δικαιώματα των Παιδιών κατακτούνται και διασφαλίζονται με την συνδρομή όλων.
Ο θεσμός της υιοθεσίας είναι πολύ παλιός και αποκτά το σημερινό του χαρακτήρα τον 20ο αιώνα.
Το ουσιαστικό στοιχείο που ορίζει το θεσμό στην εποχή μας και τον διακρίνει από το παρελθόν αφορά στο στόχο του.
Σήμερα η υιοθεσία αποσκοπεί στην οικογενειακή και κοινωνική αποκατάσταση του παιδιού που για διάφορους λόγους δεν μπορεί να ζήσει με τη φυσική του οικογένεια. Αυτή η έννοια της υιοθεσίας που δίνει το προβάδισμα στην κάλυψη των αναγκών του παιδιού και όχι των θετών γονέων διατυπώνεται σα βασική αρχή στην Ελληνική Νομοθεσία (Ν 610/70 και 2447/96).
Υιοθεσία είναι η νομικά κατοχυρωμένη εναλλακτική μορφή οικογένειας με πρωτεύοντα στόχο την εξασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού που δεν μπορεί να ζήσει με τη φυσική του οικογένεια.
Στo πλαίσιo της φιλοξενίας των μικρών της προστατευόμενων, η Μονάδα μας φροντίζει όχι μόνο για την κάλυψη των βιολογικών τους αναγκών, αλλά και για την μόρφωση, την ψυχαγωγία και την διασκέδασή τους.
Τα παιδιά μας φοιτούν σε σχολεία της κοινότητας. Ανάλογα με τις εκπαιδευτικές τους ανάγκες, όπου κρίνεται απαραίτητο, τους παρέχεται η δυνατότητα ενισχυτικής μελέτης, ειδικής αγωγής ή κάθε άλλου είδους ειδικής υποστήριξης μέσα από την εφαρμογή εξατομικευμένων προγραμμάτων.
Με στόχο την καλύτερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών μας και την εποικοδομητική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους, οργανώνουμε και αναπτύσσουμε, τόσο εντός όσο και εκτός της Μονάδας, προγράμματα και δράσεις ψυχαγωγικού, εκπαιδευτικού, μορφωτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα που προάγουν την καλλιέργεια του πνεύματος, των προσωπικών ενδιαφερόντων και των ταλέντων των μικρών φιλοξενούμενών μας, συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη της κοινωνικότητάς τους και στην ομαλή ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο (εργαστήρι ζωγραφικής και πηλού, μαθήματα χορού, παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων/ κινηματογραφικών έργων, επισκέψεις σε μουσεία, χώρους δημιουργικής απασχόλησης/ ψυχαγωγίας κ.ά. ).
Για την οργάνωση και την υλοποίηση αυτών των δράσεων πολύτιμη είναι η αρωγή, η δραστηριοποίηση και η ενεργός συμμετοχή των Εθελοντών μας πάντοτε σε συνεργασία με τους επαγγελματίες της Μονάδας μας.